Rozmowy przy stole

- Nie karmimy psów przy stole - mówi Ori, patrząc surowo na Pana Tymianka, który niewinnie zjada tosty z dżemem porzeczkowym. Skupiony wokół niego wianuszek psich nosów odprowadza każdy kęs tłumionymi westchnieniami zawodu.

-Masz rację, kochanie - zgadza się Pan Tymianka, zbyt łatwo, zdaniem Ori - może one wyszłyby do ogrodu?

-No, wiesz! - oburza się Ori - chcesz wyrzucić te biedne maleństwa na deszcz ( śnieg, upał, bo rozmowa powtarza się we wszystkie pory roku)!

-Przecież nie pada, a poza tym to już nie są takie maleństwa - zauważa Pan Tymianka, poniekąd słusznie, gdyż szczeniaczki zdążyły wyrosnąć na trzydziestokilogramowe cielaki.

- Są bardzo grzeczne - dodaje Ori

- Właśnie, dlaczego one ciebie nie proszą o jedzenie?

- Bo ja nie karmię psów przy stole! - podkreśla Ori, dumna ze swoich osiągnięć wychowawczych.

Psy patrzą tymczasem z takim smutkiem na ostatnie kawałki drożdżowej babki, które najwyraźniej ukochany pan zamierza zjeść sam, że Ori nie wytrzymuje:

- Jesteś bez serca! Jak możesz tak jeść i im nic nie dać?

Zgarnia resztę ciasta na swój talerzyk i rozdziela między uszczęśliwione psy.

-Nie karmimy psów przy stole... - przypomina Pan Tymianka

-Oczywiście, że nie karmimy! To tylko w nagrodę, że były takie grzeczne - wyjaśnia Ori i zbiera naczynia ze stołu, dyplomatycznie unikając dyskusji