Wiosenne porządki w psach i koniach

Zima narobiła zamętu w Domu Tymianka, a wiosna, kiedy wreszcie przyszła, wcale spokojniejsza nie jest.
Ach. gdyby z tego roku obfitości nowych zwierząt, nowych pomysłów i zadań, zechciała jeszcze sypnąć garstką sił, zdrowia i tym podobnych dóbr!
Ale nic to, jak mawiał Mały Rycerz, czymże bowiem jest brak sił, zdrowia i pieniędzy dla kobiety, która
obsypała się Brylantem? Jednym, za to JAKIM!

Brylant, przed miesiącem zagłodzony, bity, poraniony, śmiertelnie przerażony światem koń, już zdążył się

zmienić w świetlistego, rozkosznego i... rozpieszczonego źrebaka.

Brylant jest koniem docelowo białym. Cel ów zostanie osiągnięty, kiedy ktoś wyperswaduje mu namiętność do taplania się w każdej napotkanej kałuży i bajorku.

Brylant zakochał się w (również docelowo białej) Siwce i pasie się wyłącznie w jej towarzystwie.

Przy okazji warto wspomnieć o szczególnie, hm, inteligentnym wyczynie Ori, która, przygotowując zdjęcia Brylanta do wpisu, nagle zaniepokoiła się i zadzwoniła do Justyny:

- Czy Brylant ma jajka? Bo się nie dopatrzyłam...

- Idiotko! - odparowała doświadczona opiekunka koni - Myślisz, że wpuściłabym ogiera do stada pełnego klaczy???

Finansowo Brylant przedstawia się na następująco:

2500 zł - handlarz i transport do stajni

470 zł - pierwsza wizyta weterynarza (czyszczenie rany na nodze, antybiotyki)

ok. 500 zł - tyle obecnie kosztuje miesięczne utrzymanie Brylanta.

Głodzony wcześniej koń przez pierwsze miesiące zjada dużo większe porcje niż normalnie

(siano, pasza, końskie musli i teoretycznie sianokiszonka, której Brylant nie chce tykać),

a z powodu długiej zimy i przednówka siano jest bardzo drogie

(5 zł kostka, a koń świetlisty zjada 2 kostki dziennie)

Najpilniejsze potrzeby:

nieustannie siano (zielona trawka to rodzaj przystawki tylko)

kowal

odrobaczenie

BONUS FINANSOWY:

mina Pana Tymianka po usłyszeniu: Kochanie, kupiłam konia! - BEZCENNA

BRYLANT BARDZO PROSI O POMOC FINANSOWĄ,

chętnie znalazłby stałych wirtualnych opiekunów, którzy zadeklarowaliby stałe wpłaty specjalnie dla niego

i odwiedzali go z marchewką i jabłkiem.

. . . .

A teraz kilka śnieżnoświeltistych Płatków wystąpi w charakterze (uroczej, nieprawdaż?) ilustracji

tematu "Wiosenne porządki w psach"

W styczniu tego roku, po przyjeździe 20 psów z Glinna i po zdobyciu innych łupów "Dom Tymianka"

miał 50 Podopiecznych w hotelikach.

W maju, po szczęśliwych adopcjach, jest ich tylko 37.

50 Podopiecznych dla tak małej fundacyjki to ilość mordercza.

W sensie pracy, pieniędzy, które trzeba zdobyć/wyprosić, organizacji, logistyki i tak dalej i tak dalej.

Do normalnych kosztów hotelowania i karmienia doszła zawrotna ilość sterylizacji, bo suczki w Glinnie trzymane były w boksach razem z psami i groził nam wiosenny wysyp szczeniąt.

W związku z tym i tak zawsze wątłe finanse Domu Tymianka wyliniały niczym ogon starej myszy 

i bez pomocy przyaciół/czytelników/osób życzliwych Podopiecznym grozi bieda.

Jeśli nie pomożecie, Ori pozostaną następujące warianty:

-grabież

- lichwa

- nierząd

(można zrobić głosowanie, do czego Ori by się najlepiej nadała)

W ramach porządków wiosennych blog otrzymał świeżą wiosenną szatkę, Podopieczni czekający na adopcję mają na swoim pasku więcej zdjęć, a wkrótce pojawią się krótkie acz trafne ich charakterystyki.

Pojawi się także nowe okienko: PIES TYGODNIA.

Będzie to ten Podopieczny, który aktualnie potrzebuje wsparcia na najpilniejsze potrzeby, np sterylizację,

leczenie, transport do domu itp.

Pierwszy PIES TYGODNIA to cudowna mała Trini z Glinna.

Trini przyjechała w styczniu, ale była tak wylękniona, że nie pozwoliła wcześniej zrobić sobie zdjęć.

To niewielka, aksamitna, wyjątkowo urokliwa istotka, która już opanowała największy lęk przed ludźmi i wkrótce będzie już figurowała na portalach adopcyjnych.

Takie małe ślicznotki szybko znajdują domy, więc Trini musi być przygotowana na taką okoliczność, czyli wysterylizowana.

Pilnie więc zbiera 280 zł na sterylizację.

Na deser Hienol - pies widmo. Dom Tymianka ma kilku takich widmowych Podopiecznych.

To psy zabrane ze schronisk tak dzikie i bojące się ludzi, że przemykają przed aparatem jak plamy unoszone wiatrem. To pierwsze w miarę wyraźne zdjęcie Hieny. Hiena i szara Sisi to dwie siostry z Glinna, które po bliższych oględzinach okazały się być braćmi. Sisiemu nie udało się dotąd zrobić zdjęcia.

Obaj czują się w hoteliku świetnie i nie boją się swojej opiekunki, ale na widok mniej znanych osób pierzchają w najciemniejsze kąty.

Juka. chora na babeszjozę wilczyca znaleziona przy drodze kilka tygodni temu, 

zrobiła tak:

wyleczyła się szybciutko

poddała się zabiegowi sterylizacji

\znalazła sobie dom i pojechała!