Biały Nowy Rok

Ori wstawiła do piekarnika wigilijny sernik i... tak, wigilijny, a bo co? I nie znaczy to, że Ori obchodzi Wigilię według innego obrządku, po prostu dopiero teraz zdążyła upiec wigilijny sernik.

Prawdopodobnie można ogarnąć chaos, jaki czyni w domu i w ogrodzie - bagatela - 17 bardzo energicznych zwierzątek i do tego piec, gotować, sprzątać, prać, pisać, fotografować, pachnieć i być piękną, trzeba być po prostu geniuszem organizacji. Ori nie dość, że geniuszem organizacji nie jest, to sama jest chaosem, huraganem niezorganizowania i kataklizmem roztargnienia. To osoba, która umówiona na przykład na wyjście z domu o godzinie 12, za pięć dwunasta biega po domu w bieliźnie i krzyczy: nie mam co na siebie włożyć! Pan Tymianka wprawdzie bardzo sobie to bieganie chwali, niemniej jednak próby Ori zmierzające do ujarzmienia własnej natury kończą się zawsze żałośnie.

Przed Wigilią natomiast - tą kalendarzową - kiedy normalne kobiety ozdabiają swoje domy i pieką te wszystkie cudowne pierniczki, Ori zaplątała się w kilka pisch historii, na przykład w pomoc w szukaniu domu dla maleńkich suczek z podkieleckiej wsi. Dwa maleństwa wielkości naparstków i ich niewiele większa mama przymarzały do ziemi na podwórku pewnego, nazwijmy to łagodnie, człekokształta. Karmione przez litościwą sąsiadkę, nie umarły z głodu, lecz ich sytuacja była rozpaczliwa. Utworzył się łańcuszek ludzi dobrej woli, w łańcuszku brały udział następujące miasta: Kielce, Toruń, Warszawa oraz Dom Tymianka, na razie bez praw miejskich.

Rezultat niezliczonych maili, telefonów, niepokoju jest wspaniały: oba szczeniaczki Wigilię spędziły w swoich nowych domach w Warszawie.

Los wynagrodził Ori za dobre serce i dzień przed Wigilią, gdy sprawy szczeniaczkowe zostały załatwione, a zamówione opowiadanie o koniu pofrunęło do czasopisma, w domu Tymianka zepsuło się urządzenie zwane hydroforem czy jakoś podobnie i dom na tydzień został pozbawiony wody. Poza tym, że było to upiorne doświadczenie, Ori nie musiała piec i gotować i zaręcza, że żadne wcześniejsze święta nie miały tak dobrego wpływu na jej figurę.

Teraz dom pachnie sernikiem, a Ori zastanawia się, czy przyjemniej jest otrzymywać życzenia noworoczne od osób bliskich, od których się człowiek życzeń spodziewa, czy od zupełnie nieznajomych, którzy zadali sobie trud napisania tylu serdecznych, dobrych słów? Na szczęście, nie trzeba wybierać! Wszystkim Ori bardzo, bardzo dziękuje...