Pastelowo

Pastelowo i leniwie jest w domu Tymianka. Dom się odszczenił - mała Majka pojechała do wspaniałego domku, gdzie zamiast psich siostrzyczek ma dwóch uroczych ludzkich braciszków.
A także dużego kudłatego psa i dwa koty.
Mufka jest trochę smutna i przykleja się do Nusi, albo Ori ukradkiem przemyca ją do łóżka.
Ori też jest smutna, bo chora i zmęczona i dręczy Pana Tymianka żądaniami herbaty, aspiryny, banana, kolacji i ogólnie ptasiego mleka.
Stres związany ze sprawami psich nieszczęść osiąga niekiedy rozmiary zabójcze nawet dla tak "wielkiego człowieka", jakim jest Ori (Ori uwielbia to określenie, jest takie subtelne i kobiece).
Na przykład, gdy po miesiącach żmudnej, trudnej (w sensie emocjonalnym) pracy zdarza się rzadki cud - udaje się znaleźć idealny dom dla starszego, niewidomego psa, dom, który chce ofiarować od zaraz opiekę i miłość, a schronisko ODMAWIA wydania psa, motywując, że "SIĘ PRZYZWYCZAIŁ I JEST TUTAJ SZCZĘŚLIWY". Szczęśliwy na łańcuchu metrowej długości!
Podobnie "szczęśliwy" był biały staruszek Lord, o którego Ori musiała stoczyć wściekłą batalię, a który po wielu przeszczęśliwych latach na łańcuchu początkowo nie umiał chodzić, nie był w stanie zachować równowagi, a teraz, po trzech miesiącach pobytu w hoteliku, jest chyba znacznie mniej szczęśliwy, ponieważ ma prawie nieograniczoną swobodę, zawsze syty brzuszek, chodzi bez problemów, a nawet biega!
"Wielki człowiek" zatem, zwalczywszy z żalem pokusę rąbnięcia swego ulubieńca, pana W. czymś ciężkim w zakuty łeb, zanim wymyśli inną formę negocjacji, wywiesza tabliczkę z napisem: NIE MAM
SIŁY, MAM DOŚĆ, ZASNĘŁAM, NIE MA MNIE".

W zastępstwie uśmiechnięty Orionek: