Dziesiąty luty

Dzisiaj będzie nostalgia i wspomnienia obrzydliwie ociekające sentymentalnym lukrem.

Minęło bowiem dokładnie dziesięć lat od chwili, gdy Ori osiedliła się we wsi mazowieckiej z glebą lichą i

piaszczystą, w krajobrazie zdobnym jeno w ostatnie w okolicy kartoflisko i anorektyczne brzozowe laski. Dla kogoś, kto dorastał otoczony bujną przyrodą Południa (nie w Prowansji, dla ścisłości, tylko na Podkarpaciu), a młodość miał skalną, burzliwą i galicyjską, obcowanie z umiarkowaną urodą Mazowsza i mocno odmienną mentalnością ludzką, było na początku trudne i obfitowało w nader smutne chwile.

A jednak na tej obcej ziemi (żadnego pradziada tu pochowanego wszak nie posiada!)

Ori zbudowała swoje największe ukochanie - Dom Tymianka!

Dom pełen najdroższych Mieszkańców i Gości małych, dużych, puszystych i gładkich, nieznośnych,

brudnołapych, szczekających i miauczących, kudłatych, drapiących, gryzących, zapełniających szczelnie każdą chwilę życia!

Z okazji tej rocznicy Ori zrobiła przegląd lutych i wybrała trochę zdjęć robionych w różnych latach zawsze w lutym.

 

To jeszcze nie koniec sentymentalizmu - także w lutym roku Pańskiego 2009, mroźnym i śnieżnym

powstał blog pod jakże adekwatnym tytułem "Pełnia lata w domu Tymianka".

Także w lutym - roku 2011 tym razem - Ori podjęła decyzję o założeniu Fundacji, która formalnie zaistniała dopiero we wrześniu (żeby w każdym miesiącu było co świętować)

A ilustracją różnych odcieni życia codziennego Fundacji (i komentarzem do "obchodów rocznicowych")

są dwa wydarzenia, które miały miejsce w niemal tym samym czasie.

Pierwsze to sromotna klęska batalii o niewidomego Agata.

Agat na zawsze zostanie w "krainie szczęśliwości", uwiązany na metrowym łańcuchu, ponieważ, jako się rzekło, "jest przyzyczajony, szczęśliwy i ma w pobliżu braci i siostry")

W życiu niewidomego, urodzonego w schronisku Agata, dzięki uporowi Ori, Ani i Kasi w umieszczaniu ogłoszeń w internecie, wydarzyły się dwa cuda. Najpierw zadzwoniła pani Lucyna z Niemiec, wzruszona jego losem zaproponowała zasponsorowanie pobytu psa w hoteliku.

Niestety. Opiekunka Agata nawet nie chciała o tym słuchać.

Po czym nastąpił cud drugi: zgłosił się DOM, który chciał Agata natychmiast adoptować!

Ori oszczędzi Wam opisów rozmów, starań, prób dotarcia do opiekunki przez inne autorytety.

Na próżno. A szczęśliwy pies nie wie, że uniknął strasznego pogorszenia losu, czyli własnego domu z ogrodem i kochającymi ludżmi...

Wydarzenie drugie: wczoraj maleńka Zojka, w szalejącej zamieci odbyła siedmiogodzinną podróż do własnego domu! Pojechała własnym samochodem i na kolanach swojej najwłaśniejszej Pani!
Jej opiekunowie przyjechali po Zojeczkę aż ze Szczecina, nie bacząc za fatalną pogodę i nie chcąc czekać, aż uda się zorganizować jakiś inny transport, bo przecież "Zojeczka by się zestresowała!"
TAKIE wydarzenia i kontakt z TAKIMI ludźmi to jest szczerozłota zapłata dla Ori za trudną, ciężką,
smutną i nieefektowną codzienną pracę.
Na zdjęciu Zojka jeszcze w poprzednim życiu:

Na upragniony koniec gromkie wezwanie: Przyjaciele Domu Tymianka!
Nie zapomnijcie o nigdy niekończącej się Akcji Staruszkowej!
Na miejsce Agata przyjedzie wkrótce inny staruszek, ale bardzo potrzebujemy pomocy finansowej!
Przy obecnej ilości Podopiecznych fundacja do bardzo skromnego funkcjonowania potrzebuje ok 10 tys zł miesięcznie. Z tego ok. 8 tys. to opłaty na hoteliki, a reszta zostaje na ekstrawagancje typu leczenie, karma, sterylizacje. Prawie wszystkie psy wyciągane ze schronisk wymagają leczenia i kosztownych zabiegów (dla przykładu: w styczniu operacja łapy Hektora i sterylizacja Alutki kosztowały 900 zł)
Gruntownego "przeglądu" wymagają Dżek i Tymuś (staruszek w sweterku), bardzo pilne są też sterylizacje Buni, Luny, Gosi i Czarki.
Większość psów ze schroniska przyjeżdża z biegunką, którą zwalcza się czasem tygodniami, do tego dochodzą choroby uszu i skóry, odrobaczanie, szczepienia.
Wszystkie brutalne fakty i liczby zostaną wkrótce przedstawione w sprawozdaniu uczynionym na cześć Urzędu Skarbowego, a zbiegnie się to z uroczystym otwarciem strony internetowej Domu Tymianka.

Zatem za zdrowie obecnych i przyszłych Mieszkańców i Podopiecznych Domu Tymianka - Mufka!